Με αφορμή τη συνεδρίαση της οικονομικής επιτροπής της Παρασκευής, 17 Ιουλίου, με θέμα την απόφαση για εκ νέου ανάθεση της καθαριότητας σε ιδιώτη έναντι 7.500.000 ευρώ για 3+1 χρόνια, θέλω να παρατηρήσω τα εξής:

Πρώτον, την απόλυτη συνέπεια του δημάρχου, που ξεκάθαρα και σε κάθε τόνο δήλωσε προεκλογικά την πρόθεσή του να συνεργαστεί με ιδιώτη εργολάβο στην καθαριότητα, αλλά και στο πράσινο κι όπου αλλού χρειαστεί. Επομένως η πρότασή του είναι συνεπής με τις θέσεις του. Δεν ισχύει βέβαια το ίδιο με πολλούς από τους συνεργάτες του, που ήταν και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα, χαϊδεύοντας αφτιά προς άγραν ψήφων. Το ίδιο συνεπής βέβαια οφείλει να αποδειχθεί και τον Δεκέμβρη, όταν θα κληθεί να αποδείξει την δήλωσή του για μείωση των δημοτικών τελών κατά 20%, όπως δεσμεύθηκε στο δημοτικό συμβούλιο. Εκεί ίσως δυσκολευτεί να βγάλει το λογαριασμό και θα το συζητήσουμε ξανά.

Δεύτερον, την υποκριτική στάση εκείνων που ενώ συνεργάστηκαν με ιδιώτη εργολάβο από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα της θητείας τους, σήμερα διαφωνούν. Το θέμα βέβαια δεν είναι άσπρο – μαύρο αλλά έχει πολλές αποχρώσεις του γκρι. Όπως και να το δεις όμως, η συγκεκριμένη τριλογία σε πορνό φέρνει.

Τρίτον, την στάση του συλλόγου των εργαζομένων, που δήθεν ξαφνιασμένοι από την απόφαση της διοίκησης αντέδρασαν προχωρώντας σε στάση εργασίας. Είναι οι εργαζόμενοι εκείνοι που στήριξαν τη διοίκηση αυτή γνωρίζοντας από την πρώτη στιγμή τις θέσεις της, αλλά αισθάνονται τώρα την υποχρέωση να υποστηρίξουν τα εργασιακά τους συμφέροντα που δεν στήριξαν με την ψήφο τους. Όπως και να το κάνουμε όμως, μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται κι αυτό επίσης δεν είναι προϊόν άγνοιας.

Τέταρτον και τελευταίο, το ίδιο ισχύει και για όλους εμάς τους δημοτικούς συμβούλους που επιλέξαμε τη ΝΔ για την διακυβέρνηση της χώρας, με συνέπεια σήμερα αντί να καταθέτουμε τα σχόλια και τις απόψεις μας στο δημοτικό συμβούλιο για ένα τόσο σημαντικό θέμα, αναλωνόμαστε σε σχόλια επί του πληκτρολογίου αφού ευνουχιστήκαμε με ένα νόμο, που κατήργησε τη δημοκρατία με συνοπτικές διαδικασίες.

Αυτό το τελευταίο μάλιστα είναι ίσως το σημαντικότερο. Με πρόσχημα την δυνατότητα να κυβερνηθούν οι δήμοι καταστρατηγήθηκε κάθε ενιαία δικαίου και λογικής. Το γεγονός ότι κάποιοι λίγοι βολεύονται τους καθιστά και υπέρμαχους της πλέον κατάφωρης αλλοίωσης πολιτικής βούλησης που γνώρισε  χώρα στην σύγχρονη ιστορία της. Όποιοι βαφτίζουν δίκιο το προσωπικό τους συμφέρον, ποτέ δεν πίστευαν στην δημοκρατία. Αφορμή χρειαζόταν κι αυτή δόθηκε. Καθώς όμως ο κόσμος εύκολα προσπερνάει συμπεριφορές όταν νομίζει ότι δεν τον αφορούν, είναι καταδικασμένος να ζει με όλο και λιγότερες ελευθερίες, τη στιγμή που αισθάνεται πιο ελεύθερος από ποτέ.