Παίρνοντας αφορμή από την αυξανόμενη καταγραφή κρουσμάτων covid-19 στο δήμο μας, θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας. Όσο κουραστική κι αν είναι η τήρηση των μέτρων προστασίας, είναι απαραίτητη η συνειδητή εφαρμογή τους, για να μπορέσουμε να βγούμε από τον κύκλο της πανδημίας και να πάψουμε να κυνηγάμε όπως ο σκύλος την ουρά του. Όλοι είμαστε κουρασμένοι και ίσως απογοητευμένοι. Το καταλαβαίνω. Θα ήθελα, όμως, να απευθυνθώ ιδιαίτερα σε όσους αρνούνται να κάνουν χρήση μάσκας στους ναούς, επικαλούμενοι την βαθειά θρησκευτική τους πίστη. Δεν είμαι θεολόγος και σιγουρα δεν είμαι ο πιο κατάλληλος να μιλήσω γιαυτό. Απλές σκέψεις κάνω, χωρις να επιθυμώ να ανοίξω θρησκευτικό διάλογο.
Σκεφτήκαμε άραγε ότι, με την άρνηση μας να λάβουμε μέτρα προστασίας -πρώτα του εαυτού μας και μετά των υπολοίπων- ίσως να διαπράττουμε μεγάλη ασέβεια προς τον ίδιο τον Θεό; Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη από παραδείγματα, όπου ο Κύριος θέτει σε δοκιμασία τον άνθρωπο, για να βεβαιωθεί το μέγεθος της πίστης του. Το να βαζουμε, όμως, εμείς σε δοκιμασία τον Θεό, είναι ασέβεια. Δεν μπορούμε να μην παίρνουμε μέτρα προστασίας και να επικαλούμαστε τον Κύριο, να έρθει να μας σώσει. Είναι απόλυτα εγωιστικό να μεταφέρουμε την ευθύνη της σωτηρίας μας στον Θεό, χωρις να κάνουμε τίποτα εμείς γιαυτό. Με την ίδια λογική, γιατί δεν ανεβαίνουμε σε μια ταράτσα να βγάλουμε το πόδι μας έξω για να περπατήσουμε στο κενό, με την βεβαιότητα ότι -εφόσον έχουμε βαθειά πίστη- ο Θεός θα μας σώσει;
Ο Θεός είναι παντοδύναμος και παντογνώστης. Γνωρίζει πολύ καλά το βάθος της πίστης του καθενός μας. Δεν έχει ανάγκη αποδείξεως ούτε ζητά την μαρτυρική απόδειξη της πίστης κανενός μας. Οφείλουμε, λοιπόν, να μην Τον θέτουμε εμείς σε δοκιμασία και να Του ζητούμε να εγκαταλείψει όλες τις άλλες πρόνοιες, προκειμένου να ασχοληθεί με την προσωπικη μας σωτηρία.
Ας θυμηθούμε ακόμη ότι λίγο πριν το τέλος της Θείας Λειτουργίας, όταν ο ιερέας στέκεται μπροστά στην Ωραία Πύλη και απευθύνει τις παρακλήσεις προς τον Κύριο, αναφέρει κατά λέξη: «Χριστιανά τα τέλη της ζωης ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρινικά και καλήν απολογίαν επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα». «Χριστιανά» θέλει τα τέλη της ζωής μας (ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά) όπως η ζωή του Χριστού και όχι χριστιανικά, όπως ο μαρτυρικός Του θάνατος, επί του σταυρού. Εκείνος το έκανε για μας, για την δίκη μας σωτηρία. Δεν ζητά να κάνουμε το ίδιο εμείς γι’ Αυτόν. Είμαστε πολύ «μικροί» γιαυτή τη θυσία…
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει εκδώσει σειρά εγκυκλίων επί του θέματος, θεσπίζοντας κανόνες λειτουργίας των Ιερών Ναών, καλώντας του πιστούς να τηρούν με ευλάβεια τα μέτρα προστασίας. Ας μην γινόμαστε ζηλωτές της πίστης.Ο Χριστιανισμός είναι πρώτα απ’ όλα η θρησκεία της Αγάπης. Αν χρειάζεται να αποδείξουμε κάτι, αυτό είναι η αγάπη προς τον πλησίον μας, προστατεύοντας την υγεία του και την δίκη μας.
